• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• فصل های کتاب

انجیل متی (فصل ۱۷)


1 و بعد از شش روز، عیسی، پطرس و یعقوب و برادرش یوحنّا را برداشته، ایشان را در خلوت به کوهی بلند برد. 2 و در نظر ایشان هیأتِ او متبدّل گشت و چهره‌اش چون خورشید، درخشنده و جامهاش چون نور، سفید گردید. 3 که ناگاه موسی و الیاس بر ایشان ظاهر شده، با او گفتگو می‌کردند. 4 امّا پطرس به عیسی متوجّه شده، گفت که، خداوندا، بودن ما در اینجا نیکو است! اگر بخواهی، سه سایبان در اینجا بسازیم، یکی برای تو و یکی بجهت موسی و دیگری برای الیاس. 5 و هنوز سخن بر زبانش بود که ناگاه ابری درخشنده بر ایشان سایه افکند و اینک، آوازی از ابر در رسید که این است پسر حبیب من که از وی خشنودم. او را بشنوید! 6 و چون شاگردان این را شنیدند، به روی در افتاده،بی‌نهایت ترسان شدند. 7 عیسی نزدیک آمده، ایشان را لمس نمود و گفت، برخیزید و ترسان مباشید! 8 و چشمان خود را گشوده، هیچ کس را جز عیسی تنها ندیدند. 9 و چون ایشان از کوه به زیر می‌آمدند، عیسی ایشان را قدغن فرمود که تا پسر انسان از مردگان برنخیزد، زنهار این رؤیا را به کسی باز نگویید. 10 شاگردانش از او پرسیده، گفتند، پس کاتبان چرا می‌گویند که می‌باید الیاس اوّل آید؟ 11 او در جواب گفت، البتّه الیاس می‌آید و تمام چیزها را اصلاح خواهد نمود. 12 لیکن به شما می‌گویم که الحال الیاس آمده است و او را نشناختند، بلکه آنچه خواستند با وی کردند؛ به همانطور پسر انسان نیز از ایشان زحمت خواهد دید. 13 آنگاه شاگردان دریافتند که دربارهٔ یحیی تعمیددهنده بدیشان سخن می‌گفت. 14 و چون به نزد جماعت رسیدند، شخصی پیش آمده، نزد وی زانو زده، عرض کرد، 15 خداوندا، بر پسر من رحم کن زیرا مصروع و به شدّت متألّم است، چنانکه بارها در آتش و مکرّراً در آب می‌افتد. 16 و او را نزد شاگردان تو آوردم، نتوانستند او را شفا دهند. 17 عیسی در جواب گفت، ای فرقه بی‌ایمانِ کج رفتار، تا به کی با شما باشم و تا چند متحمّل شما گردم؟ او را نزد من آورید. 18 پس عیسی او را نهیب داده، دیو از وی بیرون شد و در ساعت، آن پسر شفا یافت. 19 امّا شاگردان نزد عیسی آمده، در خلوت از او پرسیدند، چرا ما نتوانستیم او را بیرون کنیم؟ 20 عیسی ایشان را گفت، به‌سبب بی‌ایمانی شما. زیرا هرآینه به شما می‌گویم، اگر ایمانِ به قدر دانه خردلی می‌داشتید، بدین کوه می‌گفتید از اینجا بدانجا منتقل شو، البتّه منتقل می‌شد و هیچ امری بر شما محال نمی‌بود. 21 لیکن این جنس جز به دعا و روزه بیرون نمی‌رود. 22 و چون ایشان در جلیل می‌گشتند، عیسی بدیشان گفت، پسر انسان بدست مردم تسلیم کرده خواهد شد، 23 و او را خواهند کشت و در روز سوم خواهد برخاست. پس بسیار محزون شدند. 24 و چون ایشان وارد کفرناحوم شدند، محصّلانِ دو درهم نزد پطرس آمده، گفتند، آیا استاد شما دو درهم را نمی‌دهد؟ 25 گفت، بلی. و چون به خانه درآمده، عیسی بر او سبقت نموده، گفت، ای شمعون، چه گمان داری؟ پادشاهان جهان از چه کسان عشر و جزیه می‌گیرند؟ از فرزندان خویش یا از بیگانگان؟ 26 پطرس به وی گفت، از بیگانگان. عیسی بدو گفت، پس یقیناً پسران آزادند! 27 لیکن مبادا که ایشان را برنجانیم، به کناره دریا رفته، قلاّبی بیندازو اوّل ماهی که بیرون می‌آید، گرفته و دهانش را باز کرده، مبلغ چهار درهم خواهی یافت. آن را برداشته، برای من و خود بدیشان بده!

تفسیر فشرده آیات


1 متی با ارائه فاصله زمانی بین اعتراف پطرس در قیصریه فیلیپس و تبدیل هیات عیسی در بالای کوه به نحوی این دو واقعه را با یکدیگر مرتبط میسازد. در (لوقا۲۸:۹)این فاصله زمانی هشت روز گزارش شده است که با نگاهی دقیق تر مشخص است که لوقا روز اعتراف پطرس و روز تبدیل هیات عیسی را نیز به این فاصله زمانی بین دو واقعه افزوده است. کوه بزرگ شاید اشاره به کوه هرمون نزدیک قیصریه فیلیپس است که مسیح چند روزی را در آنجا سپری کرده بود. 2 مسیح جلال آسمانی خود را به پطرس، یوحنا و یعقوب مکشوف میسازد. 3 موسی و الیاس ( ایلیا) از انبیای بزرگ عهد عتیق بودند که به نحوی نماینده کل عهد عتیق کتاب مقدس می¬باشند، یعنی تورات و صحف انبیا. در هر دو مجموعه در مورد مصلوب شدن مسیح، مرگ و قیام وی از مردگان نبوت شده است. توجه کنید که مسیح بعد از رستاخیز بارها برای شاگردانش روشن نمود که نبوتهای عهد عتیق در تورات موسی و سایر کتب انبیا، در رابطه با مصلوب شدن، مرگ و قیامش، تحقق یافته اند. (لوقا۲۵:۲۴-۲۸، ۴۴:۲۴-۴۶). لازم به ذکر است که لوقا در انجیلش به این نکته اشاره می¬کند که عیسی با موسی و الیاس در مورد مرگ و رستاخیز خود صحبت می-کرد( لوقا۲۱:۹). 4 در (لوقا۳۲:۹)اشاره شده است که شاگردان در ابتدای این واقعه در خواب بودند. احتمالاً به علت دیدن جلال آسمانی مسیح و ترس ناشی از آن به طور موقت از هوش رفتند. زمان این واقعه مصادف با عید خیمه های یهود بود که هر ساله و شش ماه قبل از عید فصح برگزار می¬شد. این عید هم نگاهی به گذشته به سالهای خروج اسرائیل از مصر و سکونت آنها در بیابان زیر خیمه ها را داشت و هم نگاهی به آینده داشت به زمانی که مسیح موعود می¬بایست ملکوتش را استوار سازد و قوم یهود با جشن و شادی وی را مورد استقبال قرار دهند. بنابراین نزد پطرس به عنوان یک یهودی واقعه تبدیل هیات مسیح و عید خیمه ها هم خوانی بسیاری با هم داشتند و پیشنهاد کرد که این عید را در آنجا برگزار کنند.احتمالا اکثر شاگردان مسیح تا آن لحظه درک دقیقی از کفاره مسیح و بازگشت ثانویه مسیح نداشتند و فکر می کردند که زمان پادشاهی مسیح فرا رسیده است. 5 صدای آسمانی خدای پدر در تایید مسیح که در هنگام غسل تعمید مسیح نیز شنیده شد(متی۱۷:۳؛ مرقس۱۱:۱؛ لوقا ۲۲:۳) تاثیر به سزایی بر روی ایمان شاگردانش داشت به طوری که پطرس سالها بعد در (دوم پطروس۱۶:۱-۱۸)به این حادثه اشاره می¬کند. 6 با شنیدن صدای خدای پدر شاگردان بر روی خود بر زمین افتادند(اشعیا۵:۶؛ حزقیا۲۸:۱؛ مکاشفه۱۷:۱). 9 به (متی ۱۶:۱۲)مراجعه شود. 10 (ملاکی۵:۴و۶). رهبران مذهبی قوم یهود از یحیی تعمید دهنده می¬پرسند که آیا او ایلیاء نبی است؟(یوحنا۱۹:۱-۲۱). حتی بعضی از یهودیان فکر می¬کردند که مسیح همان ایلیاء نبی است(متی۱۳:۱۶و۱۴). 11و12 توجه دقیق به این آیات برای درک صحیح آن ضروریست. در آیه ۱۱، مسیح می¬گوید در آینده و قبل از برقراری ملکوت مسیح که اشاره به دوره ۵/۳ سال مصیبت بزرگ هنگام حکومت هفت سالهٔ دجال (ضد مسیح) بر روی زمین در زمان آخر دارد(مکاشفه ۳:۱۱-۱۳) کسی با قدرت و روح ایلیاء نبی خواهد آمد که قوم اسرائیل را برای بازگشت ثانویه مسیح آماده خواهد کرد. ولی در قرن اول میلادی، رسالت یحیی تعمید دهنده دعوت مردم به توبه از گناهان و ایمان به مسیح بود. یحیی، ایلیاء نبی نبود ولی با همان روح و قدرت آمده بود تا قوم اسرائیل را برای آمدن مسیح آماده سازد. در نهایت هیرودیس پادشاه یحیی را به قتل رساند(متی۱:۱۴-۱۲). بنابراین در قرن اول میلادی پیش گویی (ملاکی نبی ۵:۴و۶) به طور کامل تحقق نیافت و در آینده پیش از بازگشت ثانویه مسیح به انجام خواهد رسید. قوم یهود نه تنها یحیی تعمید دهنده بلکه مسیح را نیز رد کردند به طوری که چند سال بعداز مرگ یحیی، مسیح را نیز مصلوب ساخته به قتل ¬رساندند ولی ملکوت عیسی مسیح در بازگشت ثانویه مسیح استوار خواهد گشت و قبل از آن دو شاهد که در کلام و معجزات بسیار شبیه موسی و ایلیا نبی خواهند بود در اسرائیل بر خواهند خواست تا مردم اسرائیل را برای توبه از گناهان و پذیرش مسیح آماده سازند(مکاشفه۳:۱۱-۱۱). 14 طبق(لوقا۳۷:۹) مسیح، پطرس، یوحنا و یعقوب شب را در کوه به سر برده و روز بعد از کوه پائین آمدند. 15 تضاد بین وضعیت بالای کوه و وضعیت پایین کوه شگفت آور است. در بالای کوه با ملکوت آسمانی و شکوه و جلال و زیبایی و عظمت آن مواجه هستیم حال آنکه در پایین کوه با گناه و لعنت گناه که نمونه آن بیماری و اسارت آن پسر بچه است رو به رو میشویم. این خود گویای این حقیقت است که وقت پادشاهی مسیح هنوز نرسیده بود زیرا مسیح می¬بایست اول قدرت و لعنت گناه را با مرگ و قیامش از مردگان در هم بشکند. 16 شاگردان گویا به علت وضعیت پیچیده و نا امید کننده این پسر بچه و سر سختی دیوی که او را به اسارت خود در آورده بود از شفا دادن وی عاجز بودند در حالی که می¬بایست با ایمان به کلام مسیح در (متی۸:۱۰) دیو را از پسر بچه بیرون میراندند. 17 شکایت مسیح از بی ایمانی و کج رفتار بودن آن فرقه بیشتر متوجه شاگردانش بود. در واقع بی ایمانی یا بی توجهی شاگردانش به کلام مسیح در (متی۸:۱۰) باعث عدم موفقیت آنها شده بود. در میان این گروه، گویا تنها کسی که ذره ای ایمان به اندازه دانه خردل داشت، همان پدر این پسر بچه بیمار بود. 18 عیسی نه تنها بر عالم فیزیکی که بر عالم غیر فیزیکی و روحانی نیز اقتدار کامل داشت و همه چیزهای دیدنی و نادیدنی تحت قدرت وی بود. 20 توجه به این نکته بسیار حائز اهمیت است که منظور از «ایمان به قدر دانه خردل»، ایمان اندک «به عملی که می¬خواهیم انجام دهیم نیست» بلکه ایمان «به کلام مسیح و وعده های الهی است». چنین ایمانی است که باعث حرکت کوهها یا مشکلات و موانع می¬شود. ایمان واقعی با مثبت اندیشی بسیار متفاوت است. قابل ذکر است که وعده(متی۸:۱۰) مختص رسولان مسیح بود و برای عموم ایمانداران نمی¬باشد. در حین نگارش و تکمیل عهد جدید(اناجیل، رسالات و کتاب مکاشفه) نیز معجزات بزرگی از سوی رسولان ظاهر شد که در اعمال رسولان مکتوب است. توجه کنید که مسیح با مصلوب شدن و مرگ خود، کفاره گناهان را به انجام رسانیده است ولی لعنت گناه در دنیای فیزیکی که به صورت بیماری، مرگ ، خشکسالی و بلاهای طبیعی و غیره ظاهر می-شود تا زمان برقراری پادشاهی مسیح بر زمین همچنان ادامه خواهد داشت. 21 در بهترین و قدیمی ترین نسخ خطی عهد جدید به زبان اصلی (یونانی) این آیه وجود ندارد. ولی در(مرقس۲۹:۹) به «دعا» اشاره شده است بدین معنی که رسولان می¬بایست با توکل به خداوند و وعده های او بر این مشکل فائق می¬آمدند. این در واقع درس ارزشمندی برای شاگردان بود زیرا آنها باید کم کم آماده می¬شدند تا بعد از صعود مسیح به آسمان و در غیاب وی با اتکا به خداوند در دعا، به رسالت خود ادامه دهند. مجددا ذکر این نکته بسیار مهم است که منظور این آیه و آیات قبلی وعده چک سفید برای حل مشکلات و موانع ایمانداران نیست. برخی ایمانداران، به دعا و روزه همچون وسیله ای برای تحت فشار قرار دادن خدا برای رسیدن به اهداف شخصی نگاه میکنند؛ چنین باوری هرگز مطابق کلام خدا نبوده و در اکثر مواقع باعث یاس، دلشکستگی و دوری از خدا می¬شود. بر عکس دعا و روزه ابزاری روحانی هستند که ما را به خدا نزدیک می¬سازند تا اراده خدا در زندگی ما انجام شود و روز به روز در مسیح رشد نماییم و بالغ گردیم. 22و23 مرگ هرگز مسئلهٔ غیر متقربه ای برای مسیح نبود. او نه تنها بر تمام امور و وقایعی که میبایست اتفاق بیافتد واقف بود بلکه بر آنها حاکمیت مطلق داشت (یوحنا۱۱:۱۰و۱۵و۱۷و۱۸). مسیح به شاگردان گوشزد می¬کند که مرگ نقطه پایانی برای وی نیست بلکه او باید در روز سوم از مردگان برخیزد و قیام کند. ولی گویی این موضوع مسئله ای بسیار قامض برای رسولان مسیح بود به طوری که آنها قادر به درک و هضم آن نبودند. به همین دلیل آنها بیشتر به مرگ مسیح تمرکز کرده و محزون می¬شدند. حتی بعد از رستاخیز مسیح از مردگان و قبل از ملاقات با مسیح قیام کرده، رسولان با مواجه شدن با قبر خالی مسیح گویی بهت زده بودند و نمی-دانستند چگونه آن را تحلیل کنند( لوقا۱۲:۲۴و۲۱-۲۴ ؛ یوحنا۲۴:۲۰و۲۵). 24 مطابق سنن، هر یهودی بیست ساله یا بزرگتر، می¬بایست سالانه «نصف شَکْیل» یا «دو دِرْهم» ( معادل مزد دو روز یک کارگر) به خانه خدا ( معبد یا هیکل خدا) بپردازد. 25-26مسیح به عنوان پسر خدا طبعا لزومی به پرداخت مالیات برای خانه خدا نداشت، ولی برای اینکه باعث رنجش ماموران نگردد و برای ما الگویی قرار داده باشد تا مالیات خود را به موقع بپردازیم و شهروندان خوبی باشیم؛ این مبلغ را از طریقی که پطرس ماهیگیر را بسیار خوشحال می کرد پرداخت.